Nasilip kaya?

                                                                     Nasilip kaya?
                                                                      Rey Marfil


Habang tumatagal, parang tubig na nasa takure at nakasalang sa apoy ang isyu ng Pilipinas at China tungkol sa pag-aagawan sa West Philippine Sea, na tinatawag ding South China Sea.
Walang nakakaalam kung kailan ito kukulo hanggang sa tuluyang sumingaw ang usok na likha ng ma­tinding init. Tulad ng hangad ng marami, nais din ni Pangulong Noynoy ‘PNoy’ Aquino, na malutas ang sigalot sa mapayapang paraan.
Kaya naman sa kabila ng ilang ulit na pambabarako na ginagawa ng mga Tsino sa mga kakabayan natin na napapadako sa pinag-aagawang bahagi ng WPS, puro diplomatikong protesta ang ipinapadala natin sa China, kahit pa panay ang isnab nila sa mga reklamo natin.
Bukod sa mga diplomatikong reklamo, idinulog na rin ng pamahalaang Aquino sa arbitration tribunal ng United Nations (UN) ang reklamo natin sa ginagawang pag-angkin ng China sa halos buong baha­gi ng West Philippines Sea. Parang nahihiya lang silang sabihin na kanila ang buong Asya at mga bansang nandito pati na ang Pilipinas.
Ika nga ni Mang Gusting: Kung makaasta ang China, parang tingin nila ay dapat silang katakutan ng mga maliliit na bansa na katulad ng Pilipinas; na para bang kung ano ang gusto nila ay dapat makuha nila.
Reklamo pa ni Mang Gusting: Tila nalulunod sa kapangyarihan ngayon ang China at nakalimutan nila ang madalim na bahagi ng kasaysayan na ginulpi sila ng “maliit” na bansang Japan noong World War II.
Hirit naman ni Mang Kanor: Ngayon nakahanay na ang China sa mga bansa na tinatawag na “super power”, gaya ng United States, mukhang lumaki na ang kanilang ulo at nakalimutan ang magandang pa­ngaral na maging “humble”.
Resbak pa ng magkumpareng Kanor at Gusting: Imbes na sila ang manguna para pagkaisahin ang mga bansa sa Asya na nag-aagawan sa bahagi ng WPL, partikular sa bahagi ng Spratlys, at sama-samang magsagawa ng exploration para sa anumang puwedeng mina na pakinabangan, aba’y tila nagiging dupang ang mga Tsino at gusto nila na sa kanila lang lahat ang anumang mina na mayroon doon.
***
Pero bakit nga ba tila naging agresibo ang China sa pag-angkin ang mga isla at pulutong sa Spratlys, at pagkatapos ay sa buong bahagi na ng WPS mula nang maupo sa Palasyo si dating Pangulong Gloria Macaparagal-Arroyo? May kinalaman kaya rito ang pagpayag ni Arroyo na isagawa ang kontrobersiyal na Joint Marine Seismic Undertaking (JMSU) na kasama ang China at Vietnam noong 2005?
Sa ilalim ng JMSU na kinuwestiyon sa Korte Suprema ang legalidad, at nananatili pa yatang nakabin­bin, pumayag si Arroyo na masilip ang kailaliman ng karagatan sa bahagi ng pinag-aagawang bahagi sa Spratlys.
May mga ulat na maging ang bahagi ng WPS na malinaw na sakop ng Pilipinas ay kasamang nasilip ng mga Tsino na patay na patay sa pag-angkin ngayon ng mga teritoryong isang dura lang ang layo sa ating kalupaan, kumpara sa kalupaan nila na dapat suma­kay muna ng tren at tricycle bago umabot ang dura nila.
At dahil kontrobersiyal ang JMSU na may iba na ang tingin sa ginawa ng Arroyo government ay “pagbebenta” sa likas-yaman ng Pilipinas sa China, sa halip na “exploration” ay “seismic” ang ginamit nilang termino. Laging tandaan: “Bata mo ko at Ako ang Spy n’yo”. (mgakurimaw.blogspot.com)